Członkowie honorowi

O NAS

Członkowie honorowi

ur. 1930 r.; zm. 1997 r.

Ukończył Wydział Lekarski Śląskiej Akademii Medycznej w roku 1954. Stopień doktora nauk medycznych uzyskał w roku 1958, doktora habilitowanego w roku 1970, a tytuł profesora w roku 1985. Od 1962 r. kierował Pracownią Przeszczepów. Początkowo związany był z Zakładem Anatomii Patologicznej, a następnie z Zakładem Biologii.

W roku 1970 zorganizował Zakład Biologii Genetyki WydziałuFarmacji, Śląskiej AM, którym kierował do końca życia. Prof Czaplicki pełnił szereg odpowiedzialnych funkcji w swojej macierzystej uczelni- był m.in. dziekanem Wydziału Farmacji w latach 1978-1982 oraz prorektorem Śląskiej Akademii Medycznej w okresie 1982-1987. Działalność naukowa Prof. Czaplicklego dotyczyła głównie grasicy. Był on jednym z pionierów badań nad grasica w Polsce, a także współredaktorem czasopisma International Journal of Thymology. Wspólnie z zespołem swoich współpracowników wykrył szereg nieznanych wcześniej efektów biologicznych wyciągu grasicy. Był także pionierem zastosowań leczniczych prepratów grasiczych- m.in. stosowania ich w transplantologii, chorobie oparzeniowej, porażeniach mózgowych i chorobie Downa.

ur. 24 sierpnia 1948

Wieloletni kierownik Katedry Hematologii CM Uniwersytetu Jagiellońskiego i ordynator Kliniki Hematologii Szpitala Uniwersyteckiego. Odbył stypendia i staże naukowe w USA i Wielkiej Brytanii – w Imperial Cancer Research Fund., stypendium Fulbrighta w The George Washington University, w Fred Hutchinson Cancer Research Centre w Seattle czy w Tom Baker Cancer Centre w kanadyjskim Calgary.

Twórca nowoczesnego ośrodka referencyjnego z akredytacją europejską leczenia nowotworowych chorób krwi i transplantacji szpiku, o wysokiej randze w zakresie diagnostyki cytogenetycznej i molekularnej. W latach 1999-2002 pełnił funkcję prodziekana Wydziału Lekarskiego UJ Collegium Medicum, był też konsultantem regionalnym, a potem wojewódzkim ds. hematologii i transfuzjologii. Pełnił wiodącą rolę w 50 wieloośrodkowych, krajowych i zagranicznych badaniach klinicznych w dziedzinie leczenia pacjentów z białaczkami, chłoniakami złośliwymi oraz szpiczakiem mnogim. Jest autorem lub współautorem blisko 350 publikacji naukowych, setek doniesień zjazdowych oraz 13 monografii książkowych z zakresu doświadczalnej i klinicznej immunologii oraz hematologii, a także artykułów popularnonaukowych. Profesor Skotnicki jest członkiem Polskiej Akademii Umiejętności, Polskiego Towarzystwa Hematologów i Transfuzjologów, wiceprezesem Towarzystwa Lekarskiego Krakowskiego, członkiem Polskiego Towarzystwa Immunologicznego i szeregu towarzystw zagranicznych.

Jako uczeń prof. Juliana Aleksandrowicza od samego początku pracował przy badaniach nad polskim preparatem z grasicy – TFX. Ponadtoodczas stażu współpracował również z Profesorem Alanem Goldsteinem światowym pionierem badań nad wyciągami z grasicy. Autorytet w dziedzinie immunologii i propagator idei tymoterapii.

ur. 9 lutego 1949 r.
W 1973 r. ukończyła studia na Wydziale Lekarskim Śląskiej Akademii Medycznej w Katowicach. W 1984 r. została doktorem habilitowanym, następnie profesorem nauk medycznych, specjalizując się w okulistyce. Pełniła między innymi funkcję dziekana Wydziału Farmaceutycznego i Oddziału Medycyny Laboratoryjnej na Śląskiej Akademii Medycznej. Opublikowała około 60 prac naukowych z czego ponad 20
wspólnie z prof. Czaplickim na temat aktywności preparatów grasiczych.

ur. 16 grudnia 1938 r., zm. 8 marca 2009 r.
Ukończył studia na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Warszawie. Pracując w Szpitalu Wolskim w Warszawie, uzyskał specjalizację I i II stopnia z chirurgii. Następnie uzyskał stypendium w Mercy Hospital w stanie Nowy Jork, odbył staż z chirurgii naczyniowej oraz kardiochirurgii w Sinai Hospital w Detroit. W 1981 r. uzyskał tytuł doktora habilitowanego. Od 1984 r. kierował Katedrą i Kliniką Kardiochirurgii Wojewódzkiego Ośrodka Kardiologii w Zabrzu. 5 listopada 1985 r. zespół lekarzy pod jego kierownictwem przeprowadził pierwszy udany zabieg przeszczepienia serca w Polsce. Dalszymi jego osiągnięciami były prace nad wykorzystaniem wszczepialnych urządzeń wspomagających pracę serca oraz nad wyprodukowaniem tzw. sztucznego serca. Zajęła się tym utworzona z inicjatywy Zbigniewa Religi Pracownia Sztucznego Serca Śląskiej Akademii Medycznej w Zabrzu. W 1990 r. został profesorem Śląskiej Akademii Medycznej, a w roku 1995 zyskał tytuł naukowy profesora nauk medycznych. W 1991 r. powołał do życia i został prezesem rady Fundacji Rozwoju Kardiochirurgii, która zajmuje się wdrażaniem do praktyki klinicznej najnowszych metod leczenia chorób serca. W latach 1996–1999 był rektorem Śląskiej Akademii Medycznej w Katowicach. Od roku 1998 pełnił funkcję krajowego specjalisty ds. kardiochirurgii. W 2001 r. objął stanowisko dyrektora Instytutu Kardiologii w Warszawie. W tym samym roku przeprowadził pierwszy w Polsce zabieg wstrzyknięcia do serca preparatu powodującego powstawanie nowych naczyń krwionośnych. Prowadził badania nad skutecznością preparatów grasiczych w przypadku ostrego odrzucenia przeszczepu serca.

ur. 21 lutego 1929 r.
Polski lekarz, profesor immunologii klinicznej, doktor bakteriologii i mikrobiologii. W 1952 r. ukończył chemię i biologię na Uniwersytecie Jagiellońskim. Długoletni pracownik oddziału chirurgii w III Klinice Chirurgicznej Akademii Medycznej w Krakowie gdzie prowadził Laboratorium Immunologii Transplantologicznej. Autor 6 patentów z zakresu biotechnologii, współautor kilkunastu kolejnych. 19 maja 1981 r. znalazł się w sześcioosobowym zespole specjalistów z całego świata mającym pomóc w pooperacyjnym leczeniu Ojca Świętego Jana Pawła II po zamachu na jego życie. Współautor patentu na lek Thymus Factor X, a także inicjator wprowadzenia tymoterapii m.in. w łuszczycy, w urazach czaszkowomózgowych, w osteoporozie i wielu innych. Autor ponad 300 prac
naukowych.

ur.12 kwietnia 1941 r.; zm. 29 maja 2017 r.
Wybitny chemik i biotechnolog. Ukończył studia na wydziale Matematyczno-Fizyczno-Chemicznym Uniwersytetu Wrocławskiego, a doktorat na Śląskiej Akademii Medycznej. Był kierownikiem Zakładowego Laboratorium Badawczego jeleniogórskiej Polfy, potem Jelfy. Założyciel spółki biotechnologicznej Finepharm. Twórca polskiego preparatu hormonu grasiczego- jednego z pięciu oryginalnych leków w historii polskiej farmacji, któremu prof. Julian Aleksandrowicz nadał nazwę Thymus Factor X ( TFX). Dr Czarnecki dzięki swoim osiągnięciom wprowadził Polskę na początku lat siedemdziesiątych XX w.- obok USA, Francji, Niemiec i Izraela- do ekskluzywnego klubu państw produkujących hormon grasiczy. Laureat wielu konkursów za osiągnięcia techniczne, w tym Mistrza Techniki Polskiej – I miejsce za opracowanie leku TFX. Autor blisko 100 opracowań naukowych opublikowanych w kraju i za granicą. Autor i współautor wielu patentów.

ur. 15 stycznia 1928 r.
Polski lekarz chirurg, polityk, profesor nauk medycznych, wykładowca m.in. Akademii Medycznej we Wrocławiu, senator IV i V kadencji. Ukończył studia na Akademii Medycznej we Wrocławiu. Pod koniec studiów podjął pracę w charakterze asystenta na Oddziale Ortopedii Szpitala Wojewódzkiego we Wrocławiu. W latach 1952–1957 był asystentem na Oddziale Chirurgii szpitala w Rudzie Śląskiej. Od 1957 r. pracował na wrocławskiej Akademii Medycznej. W latach 1957–1972 był kolejno asystentem, starszym asystentem i adiunktem w III Klinice Chirurgii (w 1962 obronił doktorat, w 1971 habilitował się), 1972–1975 adiunktem, 1975–1976 docentem w Klinice Chirurgii Urazowej. Jednocześnie od 1976 r. zajmował stanowisko ordynatora Oddziału Chirurgii Urazowej i Ortopedii Szpitala im. Jonstona w Lubinie. W roku 1987 został profesorem nauk medycznych. Działacz Polskiego Towarzystwa Ortopedycznego i Traumatologicznego- wchodził w skład jego zarządu oraz przewodniczył sekcji osteosyntezy. W latach 1995–1997 był specjalistą wojewódzkim ds. ortopedii i traumatologii w województwie legnickim. Od 1987 r. przewodniczy zarządowi oddziału regionalnego Polskiego Towarzystwa Lekarskiego Ziemi Lubińskiej. Zorganizował ponadregionalny ośrodek leczenia zapalenia tkanki kostnej. Ogłosił ponad 70 prac naukowych, m.in. „Pourazowe zapalenie kości” (1982 r., redaktor), „Leczenie otwartych złamań kości długich” (1983 r., redaktor).

Prof. Adam Jankowski jest pediatrą i immunologiem. Był szefem Katedry i Kliniki Pediatrii, Immunologii i Reumatologii Wieku Rozwojowego Akademii Medycznej im. Piastów Śląskich we Wrocławiu oraz szefem jednej z dwóch działających w Polsce poradni zaburzeń odporności. Propagator idei tymoterapii.

ur. 4 marca 1954 r.
Ukończyła studia medyczne na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Warszawie w 1979 r. Pracowała w Klinice Otolaryngologicznej Akademii Medycznej w Warszawie oraz Klinice Otolaryngologicznej Szpitala CSK WAM. Od 1999 adiunkt w Pracowni Immunologii Zakładu Ochrony Mikrofalowej Wojskowego Instytutu Higieny i Epidemiologii w Warszawie. W 1984 r. uzyskała Specjalizację II stopnia z otolaryngologii. Następnie uzyskała tytuł doktora nauk medycznych z zakresu leczenia immunokorekcyjnego nawracajacych infekcji dróg oddechowych. Odbyła staże podyplomowe w Klinice ORL w Karolinska University w Sztokholmie oraz Klinice ORL Uniwersytetu w Wurzburgu w Niemczech. W swojej pracy wykorzystuje immunologiczne metody diagnostyki, profilaktyki i terapii w klinice niedoborów odpornościowych występujących w chorobach uszu, gardła, krtani, nosa i dróg oddechowych. Autorka ponad 80 publikacji naukowych klinicznych w czasopismach o zasięgu międzynarodowym, udział w licznych krajowych i międzynarodowych zjazdach i konferencjach naukowych o tematyce laryngologicznej i immunologicznej.

Specjalista w zakresie immunologii klinicznej i doświadczalnej, związany z Zakładem Immunopatologii Zakaźnej Instytutu Chorób Zakaźnych i Pasożytniczych. W latach 1981-1984 prorektor Warszawskiej Akademii Medycznej. Profesor w Wojskowym Instytucie Higieny i Epidemiologii im. gen Karola Kaczkowskiego. Prowadził intensywne badania nad właściwościami immunologicznymi leku TFX. Autor książki „Grasica, odporność, zdrowie, podstawy immunokorekcji hormonami grasicy”.

Magister farmacji, był szefem działu kontroli jakości a następnie kierownik działu badawczo rozwojowego zakładów Jelfa. Od początku zaangażowany w prace nad preparatami grasiczymi.

Stowarzyszenie Tymoterapii